Oblivion

Opuściłam broń, która dotknęła mokrego asfaltu. Po okolicy rozniósł się cichy brzdęk zabezpieczania pistoletu, a ja przymknęłam lekko oczy. Było już po strzale. Nie mogłam zrobić nic więcej. Było za późno, żeby się wrócić i pomóc mojej ofierze.

Wstałam powoli, wychylając się zza ściany budynku, murowanego z czerwonej cegły. Widoczność ułatwiała uliczna lampa, stojąca niedaleko przystanku. Po tym jednym krzyku, nie słyszałam nic, poza cichymi pomrukiwaniami. Nie chciał się zdradzić, pomyślałam znów opierając się o cegły. Chwilowo się zachwiałam, myśląc o swoim czynie.

Powinnam strzelać?

- Sakura, wracaj do bazy.- Usłyszałam stosunkowo spokojny głos swojego przyjaciela w słuchawce. Mimo wszystko, dało się z niego  wyczytać również bezsilność. Zdawał sobie sprawę, że to, co robiliśmy było niezgodne z prawem i niewłaściwe. Nie powinniśmy posunąć się aż tak daleko. JA nie powinnam.

Moje przemyślenia przerwał błysk czarnych tęczówek. Spojrzałam na chodnik, którym kierował się osobnik o tych wyjątkowych oczach. Kiedy zauważył leżącą w krwi, moją ofiarę, rzucił się w jej kierunku. Po chwili zorientował się o stanie mężczyzny znajdującego się na ziemi. Wtedy widziałam, jak jego ciałem zatrzęsły emocje. Wściekłość była widoczna nawet z odległości kilku metrów. Chłopak rozejrzał się, a po chwili jego kare oczy spoczęły na mnie. Patrzył na mnie jakby z iskierkami ognia. Był wprost rozwścieczony. Szybko odepchnęłam się od ściany i uciekłam z miejsca zbrodni.

Od autorki: Więc zaczynamy! :D
Przedstawiam Wam króciutki prolog. Na początku plan na tą historię był zupełnie inny, ale wydaje mi się, że ta wersja będzie ciekawsza.
Od jakiegoś czasu czytam blogi o SS, i jest kilka, które szczerze wielbię! Uwielbiam ten paring, więc postanowiłam że "czemu nie", mogę też spróbować coś napisać :D.
Pierwszy rozdział dodam już niedługo <3.
Pozdrawiam, Hakiru.